Spośród nich ponad 800 000 ukąszeń psów wymaga natychmiastowej pomocy medycznej. W zależności od ciężkości ataku, uraz ugryzienia przez psa może być bardzo katastrofalny i kosztowny w leczeniu. Jeśli więc padłeś ofiarą ataku psa, możesz chcieć pociągnąć właściciela psa do odpowiedzialności i ubiegać się o odszkodowanie. rozkaz wydawany przez sokolnika ptakowi łowczemu aby zaatakował: BRYTANIK: syn cesarza Klaudiusza i Mesaliny, otruty na rozkaz Nerona: naprzód: rozkaz, komenda wzywająca do ruszenia do przodu, przed siebie: Tuchaczewski: Michaił, marszałek ZSRR, rozstrzelany na rozkaz Stalina w 1937 roku: aportowanie Etap drugi - selekcja prowadzona przez człowieka. Najodważniejsze osobniki zaczęły wchodzić do ludzkich osad – obfite i łatwo dostępne pożywienie (resztki, gryzonie, latryny) Wzajemne korzyści – akceptowanie obecności wilków przez ludzi (posprzątają, a w razie braku jedzenia można je zjeść) Słownik języka polskiego PWN*. aport I. 1. «rozkaz wydawany psu, oznaczający: przynieś, podaj». 2. «przynoszenie przez wytresowanego psa upolowanej zwierzyny lub żądanego przedmiotu». 3. łow. «przedmiot lub upolowana zwierzyna przynoszone przez psa na rozkaz». • aportowy • aportować. . Cytaty ze słowem aport Za patykiem, oczywiście pobiegły obie i razem, każda za swój koniec trzymając, przyniosły do ponownego aportu., źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001Psy zawsze dostają za aport nagrody, przynajmniej w naszej rodzinie., źródło: NKJP: Ewa Ćwikła: Wędkarskie opowieści Stynki, 2008Aport polega na przeniesieniu przedmiotu z jednego miejsca w inne, często pomimo materialnych przeszkód znajdujących się na drodze tego przeniesienia (np. ścian)., źródło: Internet: czasie kontrolowanych sesji, które odbywały się w Scole, dochodziło do całej gamy zjawisk niezwykłych takich jak lewitacja, aporty obiektów, materializacje zjaw i przedmiotów, manewry tajemniczych świateł, nagrania EVP oraz ta, źródło: Internet: więzi przewodnika z psem służy specjalna zabawka. To może być gumowa piłka, aport z juty, nawet szmaciana lalka., źródło: NKJP: Agnieszka Sowa: Pieski świat, Polityka, 2005-08-13Zgłosiło się do nas kilka firm, które - wspólnie z gminą, wnoszącą w aporcie grunt - chciałyby podjąć się takich inwestycji., źródło: NKJP: Zakazane chodniki, Dziennik Polski, 2000-12-30ABC dobrego wychowania, które jest pomocne w kształtowaniu psychiki psa, w relacji człowiek - pies będzie polegało na nauce chodzenia psa przy nodze, wykonywania komend: siad, zostań, waruj, przynoszenia aportu, pokonywania prze, źródło: NKJP: ABC wychowania psa, Nowiny Raciborskie, 2002-09-11Nie wiadomo też, jak wytłumaczyć tak zwany aport (teleportację), czyli przenikanie przedmiotów przez ściany i zamknięte drzwi pomieszczeń., źródło: Internet: (z francuskiego apporte) to wkład w utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w zyskach. Osoby fizyczne i prawne mogą wnosić aport finansowy, apo, źródło: NKJP: Będzie aport?, Dziennik Zachodni, 2004-04-08W przypadku gdy przedmiotem aportu jest nieruchomość, konieczne jest zawarcie drugiej umowy w formie aktu notarialnego między spółką a wspólnikiem wnoszącym aport , źródło: NKJP: Karol Schneider: Błędy i oszustwa w dokumentach finansowo-księgowych, 2007Aport nie jest najłatwiejszym i pierwszym ćwiczeniem, od którego zaczyna się układanie psa. Nauka aportu musi być poprzedzona wyrobieniem posłuszeństwa i wykonywaniem innych rozkazów jak: „siad”, „waru, źródło: NKJP: Stanisław Godlewski: Vademecum myśliwego, 1955Miasto pod zabudowę tych mieszkań przeznaczyło własne grunty, był to nasz aport rzeczowy, dodatkowo także finansowaliśmy część budowy., źródło: NKJP: Rozdajemy mieszkania, Dziennik Bałtycki, 2001-03-06Pomysł pani prezes polega więc na wyprowadzeniu ze struktury Elektrimu wszystkich spółek telekomunikacyjnych i wniesieniu ich aportem do Ery., źródło: NKJP: Adam Grzeszak: Twierdza Elektrim, Polityka, 2001-04-28 Przynoszenie przez wytresowanego psa upolowanej zwierzyny lub żądanego przedmiotu krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, Źródła danych Serwis wykorzystuje bazę danych plWordNet na licencji Algorytm generowania krzyżówek na licencji MIT. Warunki użycia Dane zamieszczone są bez jakiejkolwiek gwarancji co do ich dokładności, poprawności, aktualności, zupełności czy też przydatności w jakimkolwiek celu. Brak odpowiedniej socjalizacji jest najczęstszym powodem niekontrolowanego wypróżniania. Innymi powodami mogą być: problemy zdrowotne psów starszych, neurologiczne, itp., choroby centralnego systemu nerwowego (zazwyczaj mają jeszcze inne symptomy), lęk separacyjny, niepokój (wypróżnianie może zdarzać się psom, które cierpią na lęk separacyjny a zostaną same w domu), skrajna uległość (pies może nie trzymać moczu, kiedy do domu wchodzi właściciel lub inna osoba, wobec której pies odczuwa uległość, kiedy osoba ta próbuje go dotknąć) lub zbytnia ekscytacja. W wieku około 3 tygodni zdecydowana większość szczeniaków rozpoczyna wypróżnianie się z dala od swojego gniazda (miejsca wypoczynku) i robi to z własnej inicjatywy. W wieku 5 tygodni ten sam szczeniak wybiera sobie jakąś przestrzeń do wypróżniania się, żeby w wieku 9 tygodni zawęzić sobie tę przestrzeń do mniejszego miejsca. Zapobieganie Zdecydowana większość psów to zwierzęta towarzyszące, mieszkające z człowiekiem. Z tego względu ważne jest, aby wytresować i nauczyć psa pewnych, elementarnych kwestii stosunkowo szybko. Tresowanie jest dużo skuteczniejsze niż karanie. Najpierw należy wyprowadzać młode szczenięta na spacer jak najczęściej, aby pies mógł się wypróżnić (idealnie byłoby co godzinę). Z czasem właściciel będzie w stanie przewidzieć moment, w którym jego szczenię będzie wymagało wyjścia na spacer, szczeniak powinien wychodzić na spacer po karmieniu, pojeniu, zabawie i spaniu. Przeczytaj: Jakich szczepień potrzebuje nasz pies? W początkowym okresie należy wychodzić na spacery w to samo miejsce. Jak tylko szczenię wypróżni się we właściwym miejscu powinno zostać nagrodzone. Nie jest nagrodą dla szczeniaka karmienie go po powrocie ze spaceru, nie skojarzy on tego jako nagrody za wypróżnienie (zbyt duży odstęp czasowy). Można wprowadzić specjalny dźwięk lub komendę, która wydawana podczas wypróżniania się szczenięcia skojarzy mu się z samym wypróżnianiem i za jakiś czas właśnie słysząc dany dźwięk lub komendę będzie się wypróżniał. Zobacz też: Mój pies atakuje inne psy - co robić? Idealną sytuacją jest, kiedy szczeniak jest bacznie obserwowany; właściciel w takiej sytuacji może intuicyjnie lub w wyniku obserwacji identyfikować sygnały, które wskazują na to, że pies będzie się wypróżniał. Może w takiej sytuacji przerwać psu, zanim ten zdąży się wypróżnić i przeprowadzić szczeniaka we właściwe do wypróżniania miejsce. Pamiętaj! NIGDY nie należy używać kar, które wywołują strach u psa. GWARA ŁOWIECKA A- ambona - stanowisko myśliwskie zbudowane nad ziemią na słupach, czasem na drzewie,- anons - głos psa oznajmiający znalezienie zwierzyny, inaczej oszczek,- anonser - pies myśliwski głoszący znalezienie zwierzyny,- antabka - bączek - uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej,- apel - sygnał rozpoczęcia polowania,- aportowanie - przynoszenie przez psa myśliwskiego strzelonej zwierzyny lub postrzałków,- automat - broń myśliwska samopowtarzalna, może być śrutowa lub kulowa,- awantaż - odchylenie kolby w prawo lub w lewo od osi lufy,B- badyle - nogi łosia, jelenia lub daniela,- badylarz - łoś byk, o porożu w kształcie krótkiej tyki z długimi palczastymi odnogami,- bałamut - pies gończy gubiący trop lub głoszący ptaka,- bałuch - hałas, gwar w kniei spowodowany przez naganiaczy,- bałuchy - trzeszcze - oczy zająca,- bałwanek - kukła dzikiej kaczki, puszczana na wodę wabi inne kaczki,- bałyk - czołganie się psa ku wytropionej zwierzynie,- baran - samiec muflona,- barłóg - legowisko dzików lub niedźwiedzi,- basior - dorosły samiec wilk,- basista - jeleń byk wyróżniający się grubym głosem,- bączek - antabka - uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej,- bąkać - wydawanie głosu przez psy gończe po znalezieniu tropu,- bekowisko - okres godowy danieli lub miejsce godów danieli,- bieg - noga dzika,- bielenie - zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny,- blaski - inaczej trzeszcze - oczy zająca,- bobrowisko - osiedle bobrów,- bokobrody - kępki dłuższych włosów, wyrastające na policzkach rysia, dzika, jenota,- bok - inaczej nadlufka - broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych pionowo,- broda - narośl pokryta dłuższym włosem, zwisająca pod szyją łosia,- brok - dawna nazwa bardzo drobnego śrutu,- bródka - krótkie piórka ułożone w płaską szczoteczkę, przy nasadzie ogona słonki,- buchtowanie - rycie w ziemi przez dziki w poszukiwaniu żeru,- buchtowisko - miejsce zryte przez dziki,- bukowisko - okres godowy i miejsce godów łosi,- burknięcie - odgłos zrywającego się z ziemi jarząbka,- byk - samiec żubra, łosia, jelenia, daniela,C- cap - samiec kozicy,- cewki - nogi sarny,- chłyst - młody jeleń byk, który w czasie rykowiska przebywa w pobliżu chmary,- chmara - stado żubrów, jeleni, łosi, danieli,- chorągwie - inaczej flagi - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia,- chrap - głos łosia byka w czasie bukowiska,- chrapanie - głos wydawany przez słonkę w trakcie lotu godowego (ciągu),- chrapy - nozdrza żubra, zwierzyny płowej, muflona, kozicy,- chyb - długa i gęsta szczecina na grzbiecie dzika,- ciąg - przelot dzikich kacze lub gęsi na wodę rano lub wieczorem,- ciągnięcie - powolne poruszanie się, wędrowanie żubrów, zwierzyny płowej, muflonów,- ciec - ucieczka piesza kuraków,- ciecier - cietrzew kogut,- ciecieruk - młody cietrzew kogut- cieciorka - kura cietrzewia,- cieczka - okres godowy lisów, wilków, borsuków, jenotów, psów,- cieki - nogi ptaków, kuraków,- cielę - żubr, jeleń, daniel w pierwszym roku życia,- cuch - węch psa myśliwskiego,- czarna stopa - teren pozbawiony pokrywy śnieżnej,- czemchanie - wycieranie poroża ze scypułu,- czternastak - jeleń byk o siedmiu odnogach na każdej tyce,- czterodwudziestak - jeleń byk mający po dwanaście odnóg na każdej tyce,- czochrać się - wycieranie o drzewa jeleni lub dzików,- czuszykanie - głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków,- czyrykanie - głos wydawany przez zwołujące się kuropatwy,D- darniak - samiec sarny (rogacz) o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy,- daszek - posyp - paśnik dla kuropatw lub bażantów,- dławienie - duszenie zwierzyny przez drapieżniki czworonożne,- dołowanie - umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania,- dubeltówka - śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych poziomo obok siebie,- dublet - ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi strzałami,- dwudwudziestak - jeleń byk noszący wieniec o jedenastu odnogach na jednej tyce,- dwudziestak - jeleń byk o dziesięciu odnogach na jednej tyce,- dwudziestka - śrutowa broń myśliwska kaliber 20,- dwunastak - jeleń byk o sześciu odnogach na jednej tyce,- dwunastka - śrutowa broń myśliwska kaliber 12,- dwururka - inaczej dubeltówka,- dyndować - o lisie, borsuku wilku lub jenocie - biec truchtem,- dziesiątak - jeleń byk o pięciu odnogach na jednej tyce,- dzikarz - pies myśliwski używany do polowań na dziki,- dziwerówka - strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej,E- ekspres - łamana broń myśliwska kulowa o dwóch lufach,- elaboracja - własnoręcznie wykonywanie śrutowej amunicji myśliwskiej,- eżektor - wyrzutnik łusek w myśliwskiej broni łamanej,F- fafle - obwisłe górne wargi psa myśliwskiego - wyżła,- fajki - kły dzika rosnące w górnej szczęce,- farba - krew zwierzyny,- farbować - zostawiać krew na tropie,- fartuszek - pęk jasnych włosów przy sromie sarny,- fiołek - gruczoł zapachowy u lisa, znajdujący się przy nasadzie ogona,- fladrować - zakładać fladry,- fladry - sznury z czerwonymi szmatkami, służą do polowań na wilki,- flagi - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w trakcie wycierania poroża,- flanka - skrzydło myśliwych zagięte w kierunku miotu,- flankować - obstawiać stanowiska na flankach,- flinta - inne określenie strzelby myśliwskiej,- fuzja - inne określenie strzelby myśliwskiej,G- gach - samiec zająca,- gały - oczy zająca,- gamrat - odyniec w okresie huczki,- gawra - zimowe legowisko niedźwiedzia,- gęba - pysk żubra,- ględzenie - głos wydawany przez łanię,- głosić - oznajmianie przez pasa, znalezienia tropu lub osaczenie zwierzyny,- głuszak - pisklę głuszca,- głuszka, głuszyca - samica głuszca,- gomóła - jeleń byk po zrzuceniu poroża,- gon - głos psów podczas pędzenia zwierzyny w miocie, okres godowy kozic,- gońka - sarna koza grzejąca się poza okresem rui,- gra - szczekanie psów gończych idących po tropie,- grabarz - pies myśliwski zakopujący odnalezioną zwierzynę,- grandle - szczątkowe kły w górnej szczęce jelenia,- grot - odnoga kończąca tykę w parostkach kozła, zakończenie odnogi w wieńcu jelenia,- gryzawka - pędy wierzby lub osiki nasycone solą,- grzywa - gęsta długa sierść na szyi i karku żubra, łosia, jelenia- guzikarz - młody kozioł o porożu w kształcie niskich stożków, guzików,- guziki - zwykle pierwsze poroże kozła,- gwizd - ryj dzika, głos słonki i jarząbka, głos jelenia sika,H- haki - inaczej grandle, szczątkowe kły jelenia w górnej szczęce,- huczka - okres godowy dzików inaczej lochanie,I- igły - rogowe igiełki u leśnych kuraków wyrastające po bokach palców,- igrzysko - toki głuszców, miejsce toków głuszców,J- jasła - drabina na którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej,- jazgot - ujadanie wilków lub psów,- jaźwiec - borsuk,- jednorurka - myśliwska broń o jednej lufie gładkiej,- jucha - farba (krew) niedźwiedzia,K- kaliber - średnica lufy broni palnej,- kalibrownik - przyrząd służący do sprawdzania i korygowania kalibru naboi śrutowych,- kamionka - kuna domowa,- kantak - pazur na tylnym palcu ptaka drapieżnego,- kapelusznik - staropolska nazwa bardzo starego odyńca,- kapitalny - samiec zwierzyny płowej noszący medalowe poroże,- kaptur - nakrycie głowy ptaka łowczego, inaczej kapa,- karawan - pojazd do przewozu ubitej zwierzyny,- karmisko - miejsce wykładania karmy dla zwierzyny,- kądziel - owłosienie szyi, karku i garbu żubra,- kąpielisko - miejsce kąpieli dzików i zwierzyny płowej,- kęsy - zęby ssaków drapieżnych,- kipieć - ucieczka na oślep zająca,- kiść pęk białych włosów u borsuka, zakończenie ogona żubra,- kita - ogon lisa i wiewiórki,- kitka - bródka kozicy,- klamra - skrzydło linii myśliwych,- klapak - młoda, zwykle nielotna kaczka,- klapanie - pierwsza zwrotka pieśni głuszca,- klaskanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca, inaczej korkowanie,- klekotka - kołatka, służąca do straszenia zajęcy w czasie pędzenia,- klępa - samica łosia, inaczej łosza,- kluczka - odskok zwierza w bok podczas ucieczki,- kłańce - zęby wilka,- kłapać - odgłos wydawany przez dzika w stanie podniecenia,- kłaść - ubić zwierza celnym strzałem,- kłuć - dobić zwierza kordelasem,- kobylarz - stary, bardzo duży wilk,- kocioł - sposób polowania na zające,- kokanie - głos wydawany przez cieciorkę,- kokcielić - o pardwach i cietrzewiach - wydawać głos,- kołatka - przyrząd służący naganiaczowi do straszenia zwierzyny,- kołnierz - długie piórka wokół szyi koguta bataliona,- komora - klatka piersiowa zwierzyny,- kopnięcie - uderzenie kolby broni myśliwskiej w ramię podczas strzału,- kopno - legowisko zająca w śniegu,- kopyra - gwarowa nazwa zająca,- kordelas - długi, prosty nóż myśliwski, służy do dobijania zwierzyny,- korkowanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca,- korona - co najmniej trzy odnogi w górnej części wieńca jelenia,- koryto dzicze - ślad przejścia dzików w głębokim śniegu,- kosacz - stary cietrzew,- kot - nazwa zająca i rysia,- kotlina - zagłębienie w ziemi, stanowiące legowisko zająca w okresie bezśnieżnym,- koza - samica sarny (siuta) i kozicy,- kozioł - samiec sarny (rogacz),- koźlę - sarna do jednego roku życia,- kożuch - futro zająca,- krajce - brzegi dzioba jastrzębia,- krechtanie - głosy wydawane przez głuszce podczas zapadów,- krektun - jednoroczny głuszec nie biorący udziału w tokach,- kreślić - robienie śladów skrzydłami, podczas toków głuszca, cietrzewia,- krykucha - kaczka krzyżówka, wyhodowana w niewoli,- kudłacz - gwarowa nazw niedźwiedzia,- kudły - długa sierść niedźwiedzia,- kufa - pysk psa myśliwskiego (wyżła),- kulka - haczyk służący do patroszenia ptactwa,- kulkowanie - patroszenie ptactwa za pomocą kulki,- kureń - nazwa gwarowa szałasu myśliwskiego,- kurkówka - dawna broń myśliwska o zewnętrznych kurkach,- kuwiek - piszczałka do wabienia ptaków,- kwadruplet - cztery celne, oddane bezpośrednio po sobie strzały,- kwiat - ogon zwierzyny płowej i borsuka,- kwiatek - białe zakończenie kity lisa,L- lampy - oczy wilka,- latarnia - łeb wilka,- legawiec - pies myśliwski wystawiający zwierzynę,- legowisko - stałe lub czasowe miejsce odpoczynku zwierzyny,- licówka - łania prowadząca chmarę jeleni,- linia - szereg myśliwych ustawionych w równych odstępach podczas polowania,- linijka - pojazd konny służący do przejeżdżania myśliwych podczas polowania,- lira - ogon cietrzewia,- liszka - samica lisa,- liściarka - młode pędy drzew i krzewów, nasączone solą służące do dokarmiania,- lizawka - urządzenie łowieckie służące do wykładania soli zwierzynie,- locha - samica dzika,- lochanie - huczka dzików,- loftka - śrut o średnicy powyżej 4,5 mm,- loki - zdeformowane sterówki u kaczora kaczki krzyżówki - trofeum,- loty - skrzydła ptaków,- lufa - główna część broni palnej,- lustro - jasna plama na pośladkach zwierzyny płowej, biała plama na barkach głuszca,- lusterko - plamy na skrzydłach kaczek,Ł- łaja - kilka sfor ogarów,- łania - samica jelenia i daniela,- łańka - młoda łania nie prowadząca cielaka,- łapa - noga zwierzęcia zakończona pazurami,- łojny - tłusty, o zwierzynie w dobrej kondycji,- łopatacz - samiec łosia lub daniela noszący poroże w kształcie łopaty,- łopaty - prawidłowa forma poroża łosia i daniela, przypominająca łopaty,- łosza - samica łosia, klępa,- łoszak - młody łoś,- łowiec - staropolska nazwa myśliwego,- łowny - samiec jeleniowatych, który osiągnął pełnię rozwoju osobniczego,- łowy - staropolskie określenie polowania,- łoże - drewniana część broni myśliwskiej, osada (kolba i szyjka),- łupież - wypchana skóra ptaka służąca do układania ptaka łowczego,- łyżka - ucho zwierzyny płowej,- łzawica - dołek łzowy w przednim kącie oka jelenia i daniela,M- maisz, maiż - młody niedoświadczony ptak łowczy,- majak - czółno zamaskowane trzciną lub gałęziami, do polowań na ptactwo wodne,- malowanie - wycieranie się dzików i jeleni o drzewa po wyjściu z babrzyska,- mamrotanie - mruczenie niedźwiedzia,- marcowanie - okres godowy u rysia i żbika,- marczak - zając urodzony w marcu,- markowanie - zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny,- marmurek - białe plamy na sterówkach ogona głuszca,- matecznik - bezpieczna ostoja zwierzyny,- medalion - spreparowana głowa z szyją ptaka lub ssaka,- mener - przewodnik psa myśliwskiego,- michałek - dubelt, pochodzący z drugiego lęgu,- mieszek - wabik na przepiórki,- mikita - lis,- mikot - wabik do wabienia kozłów,- miot - młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży,- młódka - młody ptak łowczy,- mnich - jeleń byk o porożu w kształcie niskich guzów,- molet - nacięcia matujące powierzchnię szyny lub nasadę muszki,- morda - pysk drapieżników,- możdżeń - wyrostek kostny na czaszce jeleniowatych,- murzyn - młody kogut cietrzew,- muszla - przyrząd do wabienia jeleni byków w okresie rykowiska,- myłkus - samiec zwierzyny płowej o porożu wyraźnie zniekształconym,- myszka - młody piżmak,N- nadlufka - broń myśliwska o lufach ułożonych pionowo,- nadoczniak - druga odnoga wieńca jelenia byka lub łopaty daniela,- naganiacz - pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny,- naganka - grupa naganiaczy współpracujących ze sobą na polowaniu zbiorowym,- narogi - jadalne narządy wewnętrzne zwierzyny grubej,- narzynacz - pies myśliwski szarpiący i gryzący ubitą zwierzynę,- nazimek - młody zając urodzony w jesieni,- nemrod - żartobliwa nazwa myśliwego,- niedokuna - młoda kuna,- niedolisek - młody lis,- niedostęp - cecha tropu jeleniowatych, odcisk tylniego badyla ,- niekoronny - jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron,- nielot - młody ptak nie umiejący latać lub dorosły w okresie pierzenia,- nogawice - gęste upierzenie na zgrzebłach głuszca,- norowce - psy myśliwskie przeznaczone do pracy w norach,- nurek - ptak łowczy potrafiący atakować od spodu,O- obciąć - ustalić za pomocą tropienia obecność zwierzyny w miocie,- obcierka - strzał raniący powierzchownie zwierza,- oczniak - pierwsza od róży odnoga wieńca jelenia i łopaty daniela,- oczyć - rozglądanie się zwierzyny,- odbić - odłączyć się od stada,- odkapturzyć - zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego,- odnoga - odgałęzienie tyki w porożu jeleniowatych,- odtylcówka - broń myśliwska ładowana od tyłu,- odwiatr - woń wydzielana przez strzeloną zwierzynę,- odyniec - samiec dzika powyżej 4 lat,- odzew - odezwanie się na trąbce, w odpowiedzi na sygnał myśliwski,- oganiać - obieganie przez jelenia byka chmary łań w czasie rykowiska,- okno - otwór wejściowy do nory lisa,- omyk - ogon zająca,- opalone - brązowe lub czarne zabarwienie oręża dzika i haków jelenia,- opolować - objąć polowaniem część łowiska,- oręż - trofeum myśliwskie z dzika - szable i fajki, czasem wieniec jelenia,- organista - młody jeleń byk, który pierwszy rozpoczyna rykowisko,- osacznik - dawna nazwa naganiacza,- osada - łoże,- osadzanie zwierzyny - zatrzymywanie w miejscu zwierzyny przez psa,- osiadła - zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi,- osiemnastak - jeleń byk o dziewięciu odnogach na każdej tyce,- oskrzydlić - postrzelić ptaka w skrzydło,- osmużać - obielić zająca lub królika (ściągnąć skórę),- ostatni kęs - włożony w pysk strzelonej zwierzyny fragment złomu,- ostęp - część lasu z ostoją zwierzyny,- ostoja - teren stałego przebywania zwierzyny,- ostroga - wyrostek z tyłu odnóży kuraków, pierwszy sęk łopaty daniela,- ostrolotka - trofeum z jednej z lotek w skrzydle cietrzewia i słonki,- ostry - o psie - cięty,- oszczek - szczekanie psa myśliwskiego, sygnalizującego znalezienie zwierzyny,- oślada - trop kury na śniegu,- otok - długa smycz służąca do prowadzenia psa myśliwskiego,- otrąbić - ogłosić koniec polowania sygnałem myśliwskim,- otropić - ustalić miejsce przebywania zwierzyny za pomocą tropów,- owca - samica muflona,- ósmak - jeleń byk z wieńcem o czterech odnogach na każdej tyce,P- parostki - poroże samca sarny. Trofeum pędzenie - p. pióro - ogólnie ptactwo łowne (strzelać do pióra - polować na ptactwo);- pióra chybu - długie i sztywne włosy na karku dzika. P. pokot (rozkład )- ułożenie upolowanej zwierzyny w rzędy z zachowaniem myśliwskiej hierarchii polowanie zbiorowe - polowanie, w którym uczestniczy przynajmniej dwóch myśliwych, współpracujących ze płaz (kordelasa, noża) - boczna powierzchnia głowni białej postrzałek - zwierz, ptak zraniony przez przelatek - młody dzik, urodzony w roku poprzednim. Bez względu na przesmyk, weksel - stała, znana trasa przemieszczania się zwierzyny w konkretnej części puścić bez strzału - p. nie strzelany rogacz - kozioł - samiec rozkład (pokot ) - ułożenie upolowanej zwierzyny w rzędy z zachowaniem myśliwskiej hierarchii gatunkówS- sady - zlatywanie się w jedno miejsce kaczek,- sadlisty - zwierzyna obrośnięta tłuszczem,- sadowić - umieszczać ptaka łowczego na berle,- sadzić - szybki bieg zwierzyny,- sagalasówka - dawna broń myśliwska, z końca XVIII wieku,- sak - rodzaj sieci do łapania ptaków,- samura - locha,- sarnina - dziczyzna z sarny,- sekundowanie - naśladowanie przez wyżła innego, który wystawia zwierzynę,- selekt - sztuka przeznaczona do odstrzału selekcyjnego,- sęk - wyrostek na łopacie daniela i łosia,- sfora - rzemień do prowadzenia psów gończych, kilka lub kilkanaście psów gończych,- siać - duży rozrzut broni myśliwskiej,- siąg - rozpiętość skrzydeł ptaków,- sidło - kłusownicza pętla do łapania zwierzyny,- siekaniec - używane zamiast śrutu drobne kawałki ołowiu lub innego metalu,- sietnik - mający pieczę nad sieciami w dawnej służbie łowieckiej,- siodło - biała plama po obu stronach grzbietu muflona,- siuta - koza,- skałka - w broni skałkowej, krzemień do krzesania iskier,- skałkówka - dawna broń myśliwska, odpalana iskrą ze skałki,- skarmiać - zużycie karmy do karmienia zwierzyny,- skład - postawa strzelecka myśliwego,- składać się - podniesienie broni do dołka strzeleckiego,- składność broni - dopasowanie broni do myśliwego,- skłuć - dobić kordelasem postrzałka,- skłusować - pozyskać nielegalnie zwierzynę,- skoki - nogi zająca, część nóg ptaka,- skolenie - głos lisa,- skrom - tłuszcz zająca i królika,- skromny - tłusty,- skrzekot - niepłodny mieszaniec cietrzewia i głuszca,- słuchy - uszy dzika, zająca i królika,- słupek - siad na tylnych skokach zająca lub królika,- smuż - skóra zająca i królika,- smycz - rzemień lub linka do prowadzenia psa przy nodze,- sokolarnia - miejsce hodowli ptaków łowczych,- sokolnictwo - układanie i polowanie z ptakami łowczymi,- sokolnik - polujący z ptakami łowczymi lub je układający,- solnik - lizawka,- spadły - słaby wychudzony zwierz,- spałowanie - zdzieranie zębami przez jelenie, łosie i daniele, kory z drzew,- spłonka - część naboju myśliwskiego, służąca do zapalenia prochu,- spudłować - nie trafić do zwierzyny,- spust - język spustowy broni myśliwskiej,- spuścić - zwolnić psa z otoku lub smyczy, zestrzelić lecącego ptaka,- stanowisko - miejsce gdzie myśliwy oczekuje na zwierza,- starka - samica ptaka wodząca młode,- staśmienie wieńca - silnie spłaszczone tyki poroża jelenia,- stawka - noga lisa i borsuka,- stękanie - głos byka jelenia i łosia, przypominający stękanie,- stopa - określenie powierzchni ziemi podczas polowania,- stopka - zakończenie kolby broni myśliwskiej,- stożek przejściowy - zwężanie się przewodu lufy za komorą nabojową,- strąbić - zwołać myśliwych za pomocą trąbki,- stroik - wabik na ptaki,- strugi - przednie siekacze zająca i królika,- strychulec - krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego,- strzałowe - opłata za pozyskaną zwierzynę,- strzelba - śrutowa broń myśliwska,- strzelony - zwierz trafiony śmiertelnie,- strzyc - obgryzać rośliny, nadstawiać uszu,- strzyże - wąsy zająca,- suka - samica psa, lisa, jenota lub borsuka,- suknia - sierść zwierzyny płowej i dzika,- sygnałówka - myśliwska, metalowa trąbka do grania sygnałów myśliwskich,- syk - jeden z głosów cietrzewia, wydawany podczas toków,- sylwetka - obrys zwierza,- szabas - przerwa w tokach cietrzewia podczas wschodu słońca,- szable - dolne kły dzika,- szarak - zając,- szarawary - długie włosy obrastające uda ssaków drapieżnych,- szarża - atak dzika,- szczecina, szczeć - włosy na ciele dzików,- szczek - głos wydawany przez psy, lisy i sarny,- szczenna - ciężarna suka,- szczotki - igły - piórka u nóg koguta głuszca w okresie godowym,- szczuć - gonić zwierzynę chartami,- szczwacz - układacz chartów i ogarów,- szczwać - polować z chartami,- szczwany - zwierz doświadczony, chytry,- szczypce - dawniej kleszcze do łapania borsuków żywcem,- szesnastak - jeleń byk o ośmiu odnogach na tykach,- szesnastka - broń śrutowa, kaliber 16,- szlak - droga, którą często ciągnie zwierzyna,- szlakować - tropić zwierzynę,- szlifowanie - czyhitanie, głucha pieśń - ostatnia zwrotka pieśni głuszca,- sznur - trop wilka lub lisa,- sznury - fladry,- szpicak - samiec zwierzyny płowej w pierwszym porożu w kształcie szpiców,- szpile - raciczki,- szpilki - igły,- szpony - palce ptaków drapieżnych, uzbrojone w pazury,- sztucer - myśliwska broń kulowa,- sztuka - pojedynczy zwierz,- szyć - strzelać wiele razy,- szdlarz - samiec jeleniowatych o porożu bez odnóg,- szyjka - najwęższa część łoża, służąca za uchwyt broni,- szyna - połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej,- ściągać - wolne dochodzenie psa do zwietrzonej zwierzyny,- ścinka - sierść zwierza obcięta kulą w miejscu trafienia,- ślad - dawniej trop, znak pozostawiony przez zwierzynę, poza tropem,- śladować - tropić,- ślepia - oczy drapieników,- ślimy - rogi muflona,- śrut - ołowiane kulki, stanowiące pocisk naboju śrutowego,- śrutówka - myśliwska broń śrutowa,- świece - oczy zwierzyny płowej,- świstanie - głos wydawany przez słonkę w czasie ciągu,T- tabakiera - zakończenie ryja dzika,- tabun - duże stado dzikich gęsi lub kaczek,- talerz - lustro, chusteczka, serwetka - biała plama na zadzie jeleniowatych,- tarzać się - kąpać się w piasku, dotyczy jeleni i dzików,- tarzawisko - suche, piaszczyste miejsce, w którym tarzają się jelenie i dziki,- tchórek - fretka,- toki - gra godowa ptaków,- tokowik - ptak, który pierwszy odzywa się na tokowisku,- tokowisko - sadowisko - teren na którym ptaki odbywają gody,- ton główny - korkowanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca,- trafić - ubić zwierzynę celnym strzałem,- trąbka brzozowa - wabik na łosia,- trelowanie - druga zwrotka pieśni głuszca,- tresura - układanie psa myśliwskiego,- trofeum - spreparowane części zwierzyny łownej,- trojak - trójlufka,- troki - pętle, rzemienne lub sznurowe, do noszenia ubitego ptactwa,- trop - odciski stóp zwierząt na śniegu lub na ziemi,- tropienie - śledzenie zwierzyny po tropach, dochodzenie postrzelonej zwierzyny,- trop sfarbowany - trop farbującej zwierzyny,- trop wejściowy - trop prowadzący do tropionego miotu,- trop wyjściowy - trop prowadzący na zewnątrz tropionego miotu,- trójlufka - trzylufowa broń myśliwska,- tryplet - trzy celne strzały jednego myśliwego do różnych celów,- trzebienie - usuwanie jąder ubitej zwierzynie,- trzeszcze - bałuchy, blaski - oczy zająca,- trzymać - osaczenie zwierzyny przez psy myśliwskie,- tumak - kuna leśna,- turzyca - sierść zająca i królika, nazwa zajęcy i królików,- tusza - ciało ubitej zwierzyny grubej,- tuszka - ciało ubitej zwierzyny drobnej,- tyka - główna część poroża jeleniowatych,U- ubić - strzelić, ustrzelić, upolować zwierza,- uchodzenie zwierza - ucieczka zwierzyny,- urożenie - rogi tura, żubra. Trofeum myśliwskie,W- wachlarz - ogon koguta głuszca. Trofeum myśliwskie,- warchlak - dzik w pierwszym roku życia, bez względu na płeć,- weksel - p. przesmyk,- wieniec - poroże samca jelenia. Trofeum myśliwskie,- wypchnąć zwierzynę - o naganiaczu lub psie - wypędzić, wypłoszyć zwierzynę,- wziąć miot - przeprowadzić polowanie na obszarze konkretnego miotu. p. miot,Z- zagniazdownik - pisklę opuszczające gniazdo zaraz po wykluciu się- zapady, ciągi - przyloty kogutów głuszca wieczorem na tokowisko- zaśnieżyć się, zakopać się - o cietrzewiu: zagrzebać się w śniegu- zestrzał - miejsce, w którym stała zwierzyna w chwili oddania do niej zielonka - młoda kuropatwa w pierwszym upierzeniu- zierniki - oczy ptaka- zwrotka - każda z czterech części pieśni tokującego głuszca

przynoszenie przez psa upolowanej zwierzyny